Λίγα λόγια για το κείμενο
Στο κείμενο αυτό η συγγραφέας, κάτοικος μιας από τις γνωστότερες και παλαιότερες συνοικίες του κέντρου της Αθήνας, του Κολωνακίου, αναπολεί μια περασμένη εποχή, κατά την οποία η περιοχή αυτή είχε μια εντελώς διαφορετική από τη σημερινή όψη.
Ζώντας, λοιπόν, στη συνοικία αυτή για πάρα πολλά χρόνια, περιγράφει την εποχή που το Κολωνάκι ήταν μια μικρή γειτονιά με νεοκλασικά σπίτια και χωματόδρομους, όπου δεν υπήρχαν καταστήματα
... αλλά πλανόδιοι πωλητές, ψαράδες, γαλατάδες, παγοπώλες, όπου όλοι γνωρίζονταν μεταξύ τους και τα παιδιά έπαιζαν ανέμελα στους δρόμους.
Μια εποχή δηλαδή που η οικονομική και κοινωνική ζωή φαίνεται πως ήταν πολύ πιο απλή.
...ΠΑΛΙΑ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
...ΠΑΛΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ
Η ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ / ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ-ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ
Τα πλεονεκτήματα, εντοπίζονται στο γεγονός ότι οι σύγχρονες πόλεις, σε σύγκριση με την επαρχία, προσφέρουν πολύ περισσότερες δυνατότητες και ευκαιρίες για καλύτερη μόρφωση και εκπαίδευση, για εξεύρεση εργασίας, για ψυχαγωγία και έντονη κοινωνική ζωή, για καλύτερη υγειονομική περίθαλψη. Τα μειονεκτήματα, εντοπίζονται στο γεγονός ότι οι σύγχρονες πόλεις φαίνεται πως έχουν χάσει το ανθρώπινο πρόσωπό τους. Το γεγονός ότι κατοικούν σ' αυτές πάρα πολλοί άνθρωποι και το ότι δεν υπάρχει φροντίδα για τη σωστή διαβίωσή τους έχουν δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα.
Οι μεγάλες τσιμεντένιες πολυκατοικίες, η ρύπανση της ατμόσφαιρας από τα καυσαέρια των αυτοκινήτων και των εργοστασίων που απειλεί την υγεία των ανθρώπων, η καθημερινή κίνηση χιλιάδων οχημάτων στους δρόμους, η έλλειψη ανοιχτών χώρων και πρασίνου είναι πράγματα που κάνουν τις περισσότερες πόλεις να φαίνονται άσχημες και καταθλιπτικές.
ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ
Εγκλίσεις είναι οι διαφορετικές μορφές που παίρνει το ρήμα. Έτσι, μπορούμε να εκφράσουμε με σαφήνεια αυτό που έχουμε στη σκέψη μας. Συγκεκριμένα:
• με την οριστική έγκλιση εκφράζουμε το βέβαιο, το πραγματικό, το γεγονός.
π.χ. Ο Άρης είναι ένας πλανήτης.
• με την υποτακτική έγκλιση εκφράζουμε κάτι το αβέβαιο, το προσδοκώμενο ή μια ευχή, μια επιθυμία, μια προτροπή, μια οδηγία. Τη σχηματίζουμε με τα : ας, να, για να κ.ά.
π.χ. Ας τρέξουμε για να προλάβουμε τον Πέτρο.
• με την προστακτική έγκλιση εκφράζουμε μια έντονη προτροπή ή παράκληση, μια προσταγή, μια εντολή, μια οδηγία.
π.χ. Κοίταξε στον πίνακα.
• το απαρέμφατο, είναι άκλιτο και χρησιμεύει για τον σχηματισμό ορισμένων χρόνων του ρήματος.
• η μετοχή είναι τύπος του ρήματος που μοιάζει με επίθετο, έχει ενεργητική φωνή, στην οποία είναι άκλιτη και παθητική φωνή, στην οποία κλίνεται όπως τα επίθετα.
Τα ρήματα που βρίσκονται σε οριστική έγκλιση δέχονται άρνηση δε(ν), ενώ τα ρήματα που βρίσκονται σε υποτακτική έγκλιση δέχονται άρνηση μη(ν).
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ
To δε(ν) χρησιμοποιείται με την οριστική:
Θέλω παγωτό. (καταφατική πρόταση)
Δε θέλω παγωτό. ( αρνητική πρόταση)
Θα έρθω. (καταφατική πρόταση)
Δε θα έρθω. ( αρνητική πρόταση)
Το μη(ν) χρησιμοποιείται με την υποτακτική:
Λέω να πάω σινεμά. (καταφατική πρόταση)
Λέω να μην πάω σινεμά. ( αρνητική πρόταση)
Σκέφτηκα να περάσω αύριο. (καταφατική πρόταση)
Σκέφτηκα να μην περάσω αύριο. ( αρνητική πρόταση)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου