1. Ο Φρίξος, η Έλλη και το χρυσόμαλλο δέρας Στον Ορχοµενό της Βοιωτίας ζούσε κάποτε ο βασιλιάς Αθάµας µε τη γυναίκα του τη Νεφέλη και τα δυο τους παιδιά, το Φρίξο και την Έλλη. Η Νεφέλη όµως πέθανε και ο Αθάµας παντρεύτηκε µια άλλη γυναίκα, την Ινώ. Η Ινώ µισούσε θανάσιµα το Φρίξο και την Έλλη. Γι’ αυτό κάλεσε τις γυναίκες του Ορχοµενού και τις έπεισε να ψήσουν το σιτάρι που θα έσπερναν οι άνδρες τους, γιατί τάχα έτσι θα είχαν καλύτερη σοδειά. Το ψηµένο όµως σιτάρι δε φύτρωσε καθόλου και οι κάτοικοι του Ορχοµενού εκείνη τη χρονιά πεινούσαν. Ανήσυχος ο βασιλιάς έστειλε ανθρώπους στο µαντείο των ∆ελφών να ρωτήσουν γιατί δε φύτρωσε το σιτάρι. Η Ινώ όµως πλήρωσε τους απεσταλµένους του βασιλιά και τους έπεισε να πουν ψέµατα στον Αθάµα. Του είπαν λοιπόν πως ο χρησµός που τους έδωσε η Πυθία έλεγε ότι, για να ξανακαρπίσει η γη του Ορχοµενού, ο βασιλιάς έπρεπε να θυσιάσει στο βωµό του Δία το γιο του, το Φρίξο. Ο Αθάµας αποφάσισε να υπακούσει και να θυσιάσει το παιδί του. Όταν όµως έβαλαν το Φρίξο πάνω στο βωµό, η µητέρα του, η Νεφέλη, έστειλε ένα χρυσόµαλλο κριάρι, που πήρε στη ράχη του το Φρίξο και την Έλλη και πέταξε µακριά προς την Ανατολή.  Το κριάρι πέρασε πετώντας πάνω από το Αιγαίο. Όταν όµως περνούσε τη στενή θάλασσα ανάµεσα στη Θράκη και στη Μικρά Ασία, η Έλλη ζαλίστηκε, έπεσε και πνίγηκε. Από τότε η θάλασσα αυτή ονοµάστηκε Ελλήσποντος. Λυπηµένος ο Φρίξος συνέχισε το ταξίδι του, ώσπου έφτασε στην Κολχίδα. Εκεί θυσίασε το κριάgρι στο Δία και το χρυσόµαλλο δέρµα του, ή δέρας, όπως λεγόταν, το χάρισε στο βασιλιά της Κολχίδας, τον Αιήτη, που τον φιλοξενούσε. Εκείνος το κρέµασε σε µια βελανιδιά, στο δάσος του θεού Άρη κι έβαλε έναν ακοίµητο δράκο να το φυλάει. 
|
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου