Ηλεκτρομαγνητισμός (1. Ο μαγνήτης)

 Μαγνήτες ονομάζονται τα σώματα εκείνα τα οποία έχουν την ιδιότητα να έλκουν διάφορα αντικείμενα που περιέχουν σιδηρομαγνητικά υλικά (σίδηρο, νικέλιο, κοβάλτιο, κλπ.).

Από την αρχαιότητα είχε παρατηρηθεί ότι το ορυκτό μαγνητίτης έχει την ιδιότητα αυτή: να έλκει μικρά τεμάχια σιδήρου. Το ορυκτό αυτό εντοπίζονταν σε μεγάλες ποσότητες στην αρχαία Μαγνησία στη Μικρά Ασία, απ΄ όπου και οι όροι "μαγνήτης" - "μαγνητισμός".

Οι μαγνήτες διακρίνονται σε φυσικούς και τεχνητούς.

Οι  φυσικοί μαγνήτες αποτελούν τεμάχια του ορυκτού μαγνητίτη, των οποίων οι ιδιότητες ήταν γνωστές στους αρχαίους Έλληνες, ενώ αντίθετα οι τεχνητοί μαγνήτες είναι, συνήθως, χαλύβδινοι μαγνήτες που αποκτούν μαγνητικές ιδιότητες μετά από εξωτερική επίδραση.

Οι τεχνητοί μαγνήτες κατασκευάζονται με τη  βοήθεια του ηλεκτρικού ρεύματος.
Μπορούν να έχουν διάφορα σχήματα:

Ο μαγνήτης έχει την μεγαλύτερη δύναμη στα άκρα του, που ονομάζονται πόλοι.

Κάθε μαγνήτης έχει δύο πόλους:

τον βόρειο (συμβολίζεται με Β ή Ν από το αγγλικό Νorth) και
τον νότιο (Ν ή S από το South) μαγνητικό πόλο.

Οι όμοιοι πόλοι δύο μαγνητών απωθούνται,

ενώ οι διαφορετικοί πόλοι έλκονται.

Aν κόψουμε ένα μαγνήτη σε μικρότερα κομμάτια κάθε κομμάτι του θα είναι ένας νέος μαγνήτης με δυο πόλους

Ηλεκτρομαγνητισμός  (ΦΕ 1   Ο μαγνήτης)

Τετράδιο εργασιών

πατάμε ΕΔΩ

           ☝