βηΜΑΘΗΤΙΚΟ: 2018

Τι είναι αφήγηση;

Αφήγηση είναι η προφορική ή γραπτή παρουσίαση ενός γεγονότος (μιας ιστορίας) φανταστικού ή πραγματικού.

Είδη αφηγηματικών κειμένων:

- Απομνημονεύματα

- Διηγήματα

- Μυθιστορήματα

- Παραμύθια

- Μύθοι

- Θρύλοι

Αφηγητής ονομάζεται αυτός που αφηγείται μια ιστορία:

- Αν ο αφηγητής παίρνει μέρος στα γεγονότα, συμμετέχει δηλ. σε αυτά η αφήγηση γίνεται σε α΄ πρόσωπο (ενικού ή πληθυντικού).

π.χ. Έτρεξα να προλάβω το λεωφορείο.

- Αν ο αφηγητής δε συμμετέχει στην ιστορία που αφηγείται, η αφήγηση γίνεται σε γ΄ πρόσωπο (ενικού ή πληθυντικού).

π.χ. Το παιδί έτρεξε να προλάβει το λεωφορείο.

Για να διηγηθούμε σύντομα μια ιστορία πρέπει να αναφέρουμε:

l Το χώρο και το χρόνο όπου συμβαίνουν τα γεγονότα (πού – πότε).

l Τους ήρωες της ιστορίας (πρωταγωνιστές, δευτερεύοντα πρόσωπα).

l Την εξέλιξη της ιστορίας:

- Πώς ξεκινάει η ιστορία.

- Πώς προχωράει (τι γίνεται μετά).

- Πώς τελειώνει (ποιο είναι το αποτέλεσμα).

l Τις σκέψεις και τα συναισθήματα των ηρώων ή του αφηγητή της ιστορίας.

Παρατηρήσεις:

Στην αρχή, στο ξεκίνημα μιας ιστορίας μπορεί να αναφερθεί ένα γεγονός που αποτέλεσε την αιτία για όσα έγιναν.
Όταν αφηγούμαστε μια ιστορία προσέχουμε
Να μην αναφέρουμε λεπτομέρειες που δεν έχουν σημασία.
Αναφέρουμε μόνο τα σημαντικά και ενδιαφέροντα σημεία της ιστορίας.
Στο τέλος αναφέρουμε τις συνέπειες των γεγονότων που περιγράφονται στην ιστορία.
Όταν αφηγούμαστε φανταστικά γεγονότα μπορούμε να μην αναφέρουμε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο π.χ. Μια φορά κι έναν καιρό, Σε μια μακρινή χώρα κ.ά.
Οι ήρωες μιας φανταστικής ιστορίας μπορούν να είναι όχι μόνο άνθρωποι αλλά και φυτά, ζώα ή αντικείμενα.

Για να δείξουμε το χρόνο σε μια ιστορία χρησιμοποιούμε:

α) Τους χρόνους των ρημάτων.

β) Χρονικά επιρρήματα: νωρίτερα, πέρυσι, ύστερα κ.λπ.

γ) Ουσιαστικά με σημασία επιρρήματος: το μεσημέρι, το φθινόπωρο, τη Δευτέρα κ.λπ.

δ) Χρονικές προτάσεις: Όταν ξεκινήσαμε…, Μόλις φύγαμε…

ε) Φράσεις με προθέσεις: κατά το μεσημέρι, από νωρίς

βηΜΑΘΗΤΙΚΟ