Εμφανιζόμενη ανάρτηση

200 χρόνια μετά

  6ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ Μια διαδικτυακή πρωτοβουλία του σχολείου μας ...200 χρόνια μετά κάνουμε τη συμμετοχή μας ...μέρος της εμβλημ...

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

27. Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΚΑΙ Η ΕΞΟΔΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ

26. Ο ΙΜΠΡΑΗΜ ΣΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟ

ΤΟΥΡΚΟΙ ΚΑΙ ΑΙΓΥΠΤΙΟΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΓΩΝΑ- ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

Η ΖΩΗ ΣΤΙΣ ΕΥΚΡΑΤΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ


Η ΖΩΗ ΣΤΙΣ ΕΥΚΡΑΤΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ

Εύκρατη ζώνη ονομάζεται η γεωγραφική ζώνη μεταξύ του τροπικού του καρκίνου και του αρκτικού κύκλου και η γεωγραφική ζώνη μεταξύ του τροπικού του αιγόκερω και του ανταρκτικού κύκλου. Κάθε μία από τις εύκρατες ζώνες της γης βρίσκεται μεταξύ της πολικής και της τροπικής ζώνης του αντίστοιχου βόρειου-νότιου ημισφαιρίου (από 66°33' που αντιστοιχεί σε αρκτικό κύκλο έως 23°27' που αντιστοιχεί σε τροπικό).
Το κλίμα στις περιοχές αυτών των ζωνών είναι συνήθως εύκρατο, ενώ υπάρχει και το μεσογειακό κλίμα. Η κλίση των ακτίνων του ήλιου (με μέσο όρο σχετικά κοντά στις 45 μοίρες) είναι ισορροπημένη σε σχέση με τις άλλες δύο ζώνες, ώστε να μην είναι ούτε πολύ θερμές ούτε πολύ ψυχρές. Αυτές οι ζώνες εμφανίζουν το φαινόμενο των τεσσάρων εποχών, ενώ οι καιρικές συνθήκες δεν είναι πολύ έντονες ούτε οι μετεωρολογικές αλλαγές ξαφνικές. Το φαινόμενο των εποχών οφείλεται στο γεωγραφικό πλάτος, το οποίο εξασφαλίζει καθημερινή εναλλαγή μέρας και νύχτας, αλλά ταυτόχρονα και σημαντική περιοδική μεταβολλή στη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας με περίοδο ένα χρόνο.
Σε αυτή τη ζώνη εντοπίζονται εύκρατα δάση, τάιγκες, δάση της βροχής, δάση αειθαλλών και φυλλοβόλλων, μεσογειακά δάση, βάλτοι αλλά και στέπες και έρημοι. Η πανίδα σε αυτές τις περιοχές είναι εξίσου πλούσια.
Η ξηρά της βόρειας εύκρατης ζώνης είναι πολύ περισσότερη σε σχέση με τη ξηρά της νότιας εύκρατης ζώνης. Στη βόρεια εύκρατη ζώνη βρίσκονται οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, ο Καναδάς εκτός των βόρειων νήσων, το βόρειο Μεξικό, η Ευρώπη εκτός της Λαπωνίας, η βόρεια Αφρική, η Μέση Ανατολή εκτός της νότιας Αραβικής χερσονήσου, η Σιβηρία εκτός της βόρειας, το Καζακστάν, η Μογγολία, η Κίνα, η Ιαπωνία, η βόρεια Ινδία, και οι γειτονικές περιοχές, ενώ περιλαμβάνει και τα βόρεια τμήματα του βόρειου ατλαντικού ωκεανού και του βόρειου ειρηνικού ωκεανού. Στη νότια εύκρατη ζώνη βρίσκονται η Χιλή, η Αργεντινή, η νότιαΠαραγουάη, η Ουρουγουάη, η νότια Αυστραλία, η Νότια Αφρική και η Νέα Ζηλανδία, ενώ περιλαμβάνει και τα νότια τμήματα του νότιου ατλαντικού ωκεανού, του νότιου ειρηνικού ωκεανού και του ινδικού ωκεανού.

Στις περιοχές της εύκρατης ζώνης αναπτύσσονται η γεωργία και η κτηνοτροφία σε μεγάλη κλίμακα αφού το ήπιο κλίμα και η βλάστηση των περιοχών αυτών ευνοούν αυτές τις ανθρώπινες δραστηριότητες.
 Η αφθονία αυτών των προϊόντων δίνουν μεγάλη ώθηση στο εμπόριο και ως συνέπεια την ολοένα και μεγαλύτερη αύξηση του πληθυσμού σε αυτές τις χώρες.
 Έτσι δημιουργούν ολοένα και νέες πόλεις, κατασκευάζουν τεχνικά έργα, μορφώνονται και ασχολούνται με τις "καλές τέχνες". Προσπαθούν γενικά να βελτιώσουν τη διαβίωσή τους κάνοντας διάφορες εφευρέσεις, μιλώντας εύκολα και γρήγορα από το ένα σημείο στο άλλο της Γης με την ανάπτυξη των Μέσων ενημέρωσης αλλά και επικοινωνίας, ταξιδεύοντας γρήγορα και με ασφάλεια με τα σύγχρονα μέσα μεταφοράς κλπ Ταυτόχρονα όμως η εντατική εκμετάλλευση των φυσικών πρώτων υλών μετέβαλε το φυσικό περιβάλλον. Η εκχέρσωση των δασών, η επέκταση των πόλεων, η ανάπτυξη της βιομηχανίας και τα μεγάλα τεχνικά έργα αλλάζουν το γήινο ανάγλυφο. Έτσι δημιουργούνται μεγάλα προβλήματα που έχουν σχέση με τη ρύπανση θαλασσών και λιμνών, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, την τρύπα του όζοντος, το λιώσιμο των πάγων, τη λειψυδρία, την κατασκευή χωματερών,τη μείωση των φυσικών πόρων, την εξαφάνιση ζωικών και φυτικών ειδών.
 
 

Έτσι συγκρίνοντας τις περιοχές των τροπικών δασών και των πολικών περιοχών με αυτές των εύκρατων περιοχών θα λέγαμε ότι στις δυο πρώτες ο άνθρωπος προσαρμόζεται στις δυσκολίες των περιοχών ενώ στην τρίτη οι άνθρωποι προσαρμόζουν το περιβάλλον στις ανάγκες τους. Και αυτό βέβαια παρουσιάζει και θετικά αλλά και αρνητικά στοιχεία, τα οποία αναφέραμε παραπάνω.






Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012


Η ΖΩΗ ΣΤΑ ΤΡΟΠΙΚΑ ΔΑΣΗ






Οι περιοχές των τροπικών δασών  βρίσκονται στη Νότια Αμερική(γύρω από τον ισημερινό), στη Βόρεια Αμερική(ανάμεσα από τον Τροπικό του Καρκίνου και τον ισημερινό), στην Αφρική(κεντρική και δυτική - πάλι γύρω από τον Ισημερινό)και στην Ασία(ΝΑ Ασία - γύρω από τον Ισημερινό επίσης)
Εδώ οι συνθήκες είναι ιδανικές για να δημιουργηθούν τα φυτά, τα οποία αναπτύσσονται συνέχεια και δε χάνουν ποτέ το φύλλωμά τους. Και οι συνθήκες αυτές έχουν να κάνουν α) με την άφθονη υγρασία και τις συνεχείς βροχοπτώσεις και β) με τη θερμοκρασία, η οποία παραμένει σταθερή για όλο το χρόνο(μεταξύ 20 και 30 Β. Κελσίου)
Έτσι, τα δέντρα φθάνουν σε τεράστια ύψη, πολλές φορές και ως 50 μ., έχουν πυκνό φύλλωμα με συνέπεια οι ακτίνες του ήλιου να μην μπορούν να διεισδύσουν έως το έδαφος κι έτσι αυτό να είναι πάντα υγρό και σκεπασμένο από σάπια φύλλα. Από την αποσύνθεση αυτών των φύλλων παράγονται θρεπτικές ουσίες, οι οποίες απορροφούνται από τις ρίζες των δέντρων.



Τα τροπικά δάση αναλογούν στο 50% όλων των δασών του κόσμου και αναπτύσσεται σε αυτά μαζί με την πλούσια χλωρίδα και πλούσια πανίδα. Τα φυτά που ευδοκιμούν εδώ είναι κυρίως πλατύφυλλα δέντρα, τα οποία είναι αειθαλή, επίφυτα, δηλαδή φυτά που προσκολλώνται στα κλαδιά και στους κορμούς των ψηλών δέντρων, χωρίς να βλάπτουν όμως την ανάπτυξή τους και στο έδαφος λίγοι θάμνοι και πόες.
Σε μεγαλύτερη απόσταση από τον Ισημερινό αναπτύσσονται φυλλοβόλα δάση και η σαβάνα. Εκεί επικρατεί μια περίοδο ξηρασίας και μια περίοδο υγρών μουσώνων, δηλαδή συνεχών βροχοπτώσεων.

Τα ζώα των τροπικών περιοχών είναι πολυάριθμα και εξαρτάται από την ήπειρο που εκτείνεται η τροπική ζώνη. Στην Αφρική έχουμε κυρίως έντομα, ερπετά, πουλιά, και φυτοφάγα και σαρκοφάγα ζώα.
Στην Αμερική επίσης συναντάμε και αετούς, παπαγάλους τουκάν, ανακόντες και βόες, ιγκουάνα κλπ
Στην Ασία πάλι συναντάμε και πιθήκους, νεροβούβαλους, πυγμαία γουρούνια και τίγρεις.


 




Οι παραδοσιακές φυλές που συναντάμε στα τροπικά δάση
 είναι οι Πυγμαίοι και οι Μπαντού.



Οι Πυγμαίοι
 είναι μια φυλή που ζει στο Τροπικό δάσος της κεντρικής Αφρικής, διασκορπισμένοι σε μικρές ομάδες, επικοινωνούν με τύμπανα και χαρακτηριστικό τους γνώρισμα αποτελεί το μικρό ύψος τους( δεν ξεπερνούν το 1, 40 μ. ενώ και το βάρος τους κυμαίνεται γύρω στα 40 κιλά)


Είναι κυνηγοί και τροφοσυλλέκτες αποκλειστικά από το δάσος, γι αυτό και σέβονται πάρα πολύ το τροπικό δάσος και το προστατεύουν. Έχουν προσαρμοστεί στις δύσκολες συνθήκες του δάσους, αρκούμενοι σε πολύ λίγα αγαθά. Χρησιμοποιούν κλαδιά και φύλλα για να κατασκευάζουν τις καλύβες τους αλλά και τα άλλα καθημερινά τους αντικείμενα. Κάνουν τις δουλειές τους πολύ νωρίς το πρωί ή αργά το βράδυ, λόγω της υψηλής θερμοκρασίας αλλά και υγρασίας που επικρατεί κατά τη διάρκεια της ημέρας. Συχνά, (περίπου ανά δυο μήνες) οι Πυγμαίοι μετακινούνται σε άλλες περιοχές για να εξασφαλίσουν τροφή.





Οι Μπαντού είναι μια ομοεθνία (ομάδα συγγενικών εθνών) για πάνω από 400 εθνοτικές ομάδες (φυλές) στην Αφρική,που τις ενώνει μια κοινή γλωσσική οικογένεια (ομογλωσσία), οι γλώσσες Μπαντού, καθώς και πολλά κοινά ήθη, έθιμα και παραδόσεις. Μέσα στις εντοπισμένες περιοχές, οι Μπαντού γλώσσες μπορούν να είναι λίγο-πολύ αμοιβαία καταληπτές, αλλά οι Μπαντού γλώσσες συνολικά είναι τόσο διαφορετικές όπως Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες (γλώσσες της Ινδοευρωπαϊκής ομογλωσσίας, π.χ. ελληνικά, αγγλικά, γερμανικά, κ.τ.λ.). Ο πολιτιστικός χώρος των Μπαντού (κυρίως με βάση την ομογλωσσία τους) εντοπίζεται γεωγραφικά σήμερα στις ακόλουθες περιοχές της υποσαχάρειας (νότια της Ερήμου της Σαχάρας) Αφρικής: από το νότιο Καμερούν ως την νοτιοδυτική Κένυα και από το βόρειοδυτικό τμήμα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό μέχρι την Νότια Αφρική.

Εθνοτήτες  Μπαντού ανά χώρα στην Αφρική

§  Κικουγιού: Κένυα,
§  Ζουλού: Νότια Αφρική,
§  Χούτου: Ρουάντα και Μπουρούντι,
§  Φαγκ: Γκαμπόν
§  Μπακόγκο: Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (Ζαϊρ),
§  Μπαμιλέκε: Καμερούν, κλπ.
Η λέξη Μπαντού σημαίνει «άνθρωπος» σε πολλές γλώσσες Μπαντού. Ο Δρ. Wilhelm Bleek χρησιμοποίησε αρχικά τον όρο «bantu» υπό την τρέχουσα έννοιά του το 1862 στο βιβλίο του «A Comparative Grammar of South African Languages». Παρατήρησε πρώτος ότι ένας μεγάλος αριθμός γλωσσών που βρέθηκαν πέρα από την κεντρική, νότια, ανατολική, και δυτική Αφρική είχε τόσα πολλά κοινά χαρακτηριστικά ώστε πρέπει να είναι μέρος μιας ενιαίας ομογλωσσίας. Η βασική διατριβή του Bleek της γλωσσικής συγγένειας έχει επιβεβαιωθεί από πολυάριθμους ερευνητές με τη συγκριτική μέθοδο.
Προέλευση
Η τρέχουσα επικρατούσα εθνολογική θεωρία τοποθετεί το λίκνο (προγονική πατρίδα) των Μπαντού κοντά στα σύγχρονα νοτιοδυτικά σύνορα της Νιγηρίας και του Καμερούν, τουλάχιστον από το 3000 π.Χ., και θεωρεί την ομογλωσσία Μπαντού ως κλάδο της μεγαλύτερης ομογλωσσίας Νίγηρα-Κογκό.
Η εξάπλωση των Μπαντού 
Η επέκταση των Μπαντού ήταν μια σειρά φυσικών μεταναστεύσεων που συνοδεύτηκαν και από μια διάδοση του πολιτισμού (της γλώσσας, της τεχνολογίας, των παραδόσεων, κ.ά.) έξω από την αρχική κοιτίδα γύρω και μέσα από τους γειτονικούς πληθυσμούς, και μια δημιουργία των νέων εθνικών ομάδων και κοινωνιών που περιλάμβαναν και την επιγαμία μεταξύ των διάφορων κοινοτήτων
. 
Οι Μπαντού (εθνολογικά ή και γλωσσολογικά) ανέπτυξαν νέες μεθόδους στη γεωργία και τη μεταλλουργία, που επέτρεψαν στους πληθυσμούς τους να αποικίσουν νέες περιοχές με ευρεία ποικίλα οικοσυστημάτων και με αυξανόμενες πυκνότητες, βασιζόμενοι στο κυνήγι, στην κτηνοτροφία και τη γεωργία, όπου οι κλιματολογικές συνθήκες το επέτρεπαν.
Η δημιουργία μεγάλου πληθυσμού επιτάχυνε τη διείσδυση νοτιότερα, κυρίως κατά μήκος της ακτής και της ροής των ποταμών της περιοχής, όπου ευνοούνταν η γεωργία. Πρωτοπόρες ομάδες έφτασαν τελικά στο Νατάλ της Νότιας Αφρικής περί το 300 μ.Χ. και στο Τρανσβαάλ περί το 500 μ.Χ.. Μεταξύ 13ου και 15ου αιώνα σχετικά ισχυρά κράτη Μπαντού σχηματίστηκαν γύρω από τις Μεγάλες Λίμνες και στη σαβάνα νότια του Κεντροαφρικανικού Τροπικού Δάσους, και κατά μήκος του ποταμού Ζαμπέζη, όπου η Δυναστεία των «Μονοματάπα» βασιλέων έχτισε το περίφημο Συγκρότημα της Μεγάλης Ζιμπάμπουε. 
Αυτός ο σταδιακός σχηματισμός ολοένα και μεγαλύτερων κρατών Μπαντού συνεχίστηκε και επιταχύνθηκε μετά το 16ο αιώνα. Ο σχετικά πυκνός πληθυσμός οδήγησε στο σχηματισμό ειδικευμένων τάξεων εργατών και σε αυξανόμενη στρατιωτική ισχύ, κάνοντας πλέον τη μετανάστευση πιο δύσκολη, και το εμπόριο να αυξάνεται μεταξύ των Αφρικανικών κοινοτήτων και με τους Ευρωπαίους, Σουαχίλ και Άραβες εμπόρους στις ακτές.




Η ΖΩΗ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ


Η ΖΩΗ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ



Οι πολικές περιοχές,  βρίσκονται βορειότερα από το Βόρειο Πολικό Κύκλο και νοτιότερα από το Νότιο Πολικό Κύκλο. Συγκεκριμένα ανήκουν οι βόρειες περιοχές της Αμερικής, η Γροιλανδία, οι βόρειες ακτές της Ευρώπης και της Ασίας και η Ανταρκτική.
Οι περιοχές αυτές είναι σκεπασμένες με πάγο πάντα - αφού οι ηλιακές ακτίνες πέφτουν τελείως πλάγια σε αυτές - και η θερμοκρασία είναι πολύ χαμηλή,( έως -60)  Μάλιστα το έδαφος είναι σχεδόν πάντα παγωμένο σε βάθος. Έτσι και εδώ, όπως και στην έρημο, λίγα είναι τα φυτά και τα ζώα που μπορούν να προσαρμοστούν στις δύσκολες κλιματολογικές συνθήκες.
Συγκεκριμένα η βλάστηση που επικρατεί είναι της τούνδρας και λίγο νοτιότερα, στα όρια της εύκρατης και πολικής, της τάιγκα ενώ ζουν κυρίως τάρανδοι, πολικές αρκούδες, αλεπούδες, λαγοί και μερικά αποδημητικά πουλιά.

Στις πολικές περιοχές η διάρκεια τόσο της μέρας όσο και της νύχτας είναι έξι μήνες και ονομάζονται αντίστοιχα πολική ημέρα και πολική νύχτα. Όταν στην Αρκτική είναι μέρα στην Ανταρκτική είναι νύχτα και αντίστροφα. Αυτό συμβαίνει λόγω της κλίσης του άξονα της Γης. Έτσι ο ήλιος φωτίζει το καλοκαίρι τις βόρειες περιοχές χωρίς να δύσει και έχουμε την πολική ημέρα και αντίστροφα στο νότιο πολικό κύκλο, η πολική νύχτα επικρατεί το καλοκαίρι και η νότια πολική ημέρα το χειμώνα.
Σε αυτές τις πολικές περιοχές οι κάτοικοι είναι επίσης λίγοι. Συγκεκριμένα, στη βόρεια Ευρώπη ζουν 
Λάπωνες( Φινλανδία, Σουηδία, Νορβηγία, Ρωσία) και Εσκιμώοι στη νότια Γροιλανδία, στις ΒΔ ακτές της Αλάσκας και στον Καναδά(Λαμπραντόρ)
Η Ανταρκτική, που θεωρείται από πολλούς και ως έκτη ήπειρος στη Γη, είναι ακατοίκητη.
Οι 
Εσκιμώοι
 που ονομάστηκαν έτσι από τους Ευρωπαίους, αφού η ονομασία τους είναι Ινουίτ, κατόρθωσαν να επιβιώσουν σε τέτοιο δύσκολο περιβάλλον με ένα σπουδαίο τρόπο ζωής.
Κατασκεύασαν ρούχα και εργαλεία από δέρματα και κόκαλα ζώων και για σπίτια, χρησιμοποίησαν κύβους παγωμένου χιονιού(ιγκλού).
Απασχολούνται κυρίως με το κυνήγι και το ψάρεμα και το χαρακτηριστικό ζώο των περιοχών αυτών είναι η φώκια, την οποία εκμεταλλεύονται οι Εσκιμώοι τόσο για το κρέας (τροφή) και για το λίπος της ( φωτισμό - θέρμανση) όσο και για το δέρμα της (ρούχα).
Με το δέρμα της επίσης και μαζί με ξύλα φτιάχνουν και τις βάρκες τους ( καγιάκ)

Οι Λάπωνες
  χρησιμοποιούν τους ταράνδους από τους οποίους παίρνουν κρέας και γάλα.
Επίσης από το δέρμα τους φτιάχνουν ρούχα και τις σκηνές τους. Μάλιστα όταν οι τάρανδοι μετακινούνται για να βρουν τροφή σε μέρη που δεν είναι καλυμμένα από πάγο, οι Λάπωνες με τα έλκηθρα τους ακολουθούν σε ατέλειωτα ταξίδια.



Η ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ


Η ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ


Οι έρημοι καταλαμβάνουν το ένα τρίτο της εδαφικής επιφάνειας της Γης[1]. Οι θερμές έρημοι έχουν συνήθως μεγάλο ημερήσιο και περιοδικό εύρος θερμοκρασιών, με υψηλές θερμοκρασίες κατά τη διάρκεια της μέρας και χαμηλές κατά τη διάρκεια της νύκτας, λόγω των εξαιρετικά χαμηλών ποσοστών υγρασίας. Στις θερμές ερήμους η θερμοκρασία αγγίζει τους 45 °C ή και υψηλότερα κατά τη διάρκεια της ημέρας το καλοκαίρι και πέφτει ως και τους 0 °C βαθμούς ή και χαμηλότερα το χειμώνα. Το νερό παγιδεύει την υπέρυθρη ακτινοβολία τόσο από τον Ήλιο όσο και από το έδαφος και ο ξηρός αέρας της ερήμου είναι αδύνατο να εμποδίσει την ηλιοφάνεια κατά τη διάρκεια της μέρας ή να παγιδεύει τη θερμότητα κατά τη διάρκεια της νύχτας. Έτσι κατά τη διάρκεια της ημέρας το μεγαλύτερο ποσοστό της ηλιακής θερμότητας φτάνει στο έδαφος, ενώ μόλις ο Ήλιος δύσει η έρημος ψύχεται γρήγορα αποβάλλοντας την ζέστη προς το διάστημα.
Οι έρημοι αποτελούνται συχνά από αμμώδη και πετρώδη εδάφη. Οι αμμόλοφοι, που ονομάζονται Εργκ, και οι πετρώδεις επιφάνειες, που ονομάζονται χαμάντα, αποτελούν την μειοψηφία των εδαφών μίας ερήμου.
Οι ψυχρές έρημοι, που είναι επίσης γνωστές ως πολικές έρημοι, έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά με τις θερμές, με μόνη διαφορά ότι η κύρια μορφή υενούς είναι το χιόνι αντί της βροχής
Η Ανταρκτικήείναι η μεγαλύτερη ψυχρή έρημος του κόσμου και αποτελείται από 98% παχύ πάγο και μόλις 2% από βραχώδη εδάφη.
Η μεγαλύτερη θερμή έρημος είναι η έρημος Σαχάρα .
Οι έρημοι αρκετές φορές περιέχουν συγκεντρώσεις πολύτιμων μεταλλευμάτων τα οποία δημιουργούνται από το ξηρό περιβάλλον. Λόγω της μεγάλης και συνεχούς ξηρότητας, κάποιες έρημοι είναι ιδανικές για την φυσική διατήρηση απολιθωμάτων και τέχνεργων.

 Οι φυλές που ζουν στις ερήμους συγκεντρώνονται στις οάσεις και ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και τη κτηνοτροφία.
Οι κτηνοτρόφοι είναι νομάδες, εκτρέφουν αιγοπρόβατα και καμήλες. Απο τα ζώα αυτά παίρνουν το γάλα, το κρέας, το δέρμα και το μαλλί.                                                                                                                       
Φορούν φαρδιά ανοικτόχρωμα ενδύματα για να προστατεύονται από τη ζέστη. Ζούν σε σπίτια κατασκευασμένα κατασκευασμένα από φοινικόκλαδα και καλλιεργούν σιτηρά και λίγα λαχανικά. Μία απο τις πιο γνωστές φθλές ανθρώπων που ζουν στις ερήμους είναι οι Βεδουίνοι.


Αρχείο:Bedouin Resting.jpg

Βεδουίνοι

"Άνθρωπος της υπαίθρου" σημαίνει στην αραβική γλώσσα η λέξη Βεδουίνος.
Φυλές νομαδικές οι Βεδουίνοι είναι σήμερα 40.000 περίπου σκορπισμένοι στις ερήμους του Μαρόκου, της Λιβύης, της Αιγύπτου, του Αλγερίου και της Τύνιδας.
Αγαπούν με φανατισμό και πάθος την ελευθερία τους και φροντίζουν να είναι πάντα οπλισμένοι για να τη διαφυλάττουν, όταν χρειάζεται.
Προσφέρουν απλόχερα τη φιλοξενία τους και ζουν ευτυχισμένοι, μακριά από τον πολιτισμό, σε μια σκηνή, με μια καμήλα, ένα άλογο, λίγους χουρμάδες και δυο σταγόνες νερό.
Η ζωή τους στηρίζεται στην καμήλα τους, που τους δίνει το μαλλί της για τις σκηνές τους και τα ρούχα τους, τις πατροπαράδοτες κελεμπίες.
Παρόλα αυτά αγαπούν με πάθος τα μικρόσωμα άλογά τους και είναι δεινοί ιππείς. Ανυπότακτοι και γενναίοι, ωραίοι, ψηλοί και δυνατοί, είναι εκδικητικοί και έχουν ακόμα μέχρι σήμερα μέσα τους τη ροπή για τη ληστεία, που τους είχε κάνει το φόβητρο των καραβανιών στα παλαιότερα χρόνια.
Αναγνωρίζουν σαν κυβερνήτη τους μόνο το φύλαρχό τους, το σεΐχη, που τον εκλέγουν οι ίδιοι και επικρατεί ανάμεσά τους θαυμαστή ισονομία. Είναι μωαμεθανοί και μιλούν την αραβική γλώσσα.
Οι 10 μεγαλύτερες έρημοι
Θέση
Έρημος
Έκταση (km²)
Έκταση (mi²)
1
Ανταρκτική έρημος (Ανταρκτική)
13 829 430
5 339 573
2
13 700 000+
5 300 000+
3
Σαχάρα (Αφρική)
9 100 000+
3 320 000+
4
Αραβική έρημος (Μέση Ανατολή)
2 330 000
900 000
5
1 300 000
500 000
6
900 000
360 000
7
Έρημος Παταγονίας (Νότια Αμερική)
670 000
260 000
8
647 000
250 000
9
Έρημος της Συρίας (Μέση Ανατολή)
520 000
200 000
10
492 000
190 000